Εχθές το βραδυ λοιπόν , βρέθηκα στην «Αίγλη» στον Κορυδαλλό, στην πλατεία ελευθερίας να ακούσω την αγαπημένη μου μπάντα σε liveάκι με μία αγαπημενη φίλη που είχα να δω καιρό. Δεν είχα ξαναβγεί βράδυ ούτε στην περιοχή , ούτε βέβαια στο μαγαζί. Ζητησα πρώτο ποτό ρούμι (εξαιρετικό τόσο πικρό και τόσο γλυκό οσο μ αρεσει, με μια φλούδα πορτοκαλιού που σου ρχεται στο ρουθούνι με το που αγγίζεις το ποτήρι στα χειλη) και καμια μιαμιση ώρα μετά ζήτησα το δευτερο ποτήρι να ειναι κρασί (γιατί οδηγούσα). Btw (κι εχει την σημασία του) το ρούμι -που σερβίρισαν με μια πλακα μαύρη σοκολατα- κόστιζε 11€ και το κρασί 5€ . Η φιλενάδα πηρε ενα κοκτειλ (κούμπα λίμπρε νομίζω ) 9€ και συνέχισε με αυτό. Κατά τις 2 , κι ενώ έχω ακόμα λίγο κρασί στο ποτήρι μου , έρχεται η συμπαθέστατη μπαργούμαν κοντά μου και με ρωτάει. -Να σας βάλω κρασί ή ρούμι; Την κοιτάω έκπληκτη. Επαναλαμβάνει την ερώτηση με γλυκό χαμόγελο, και απαντάει μονη της «θα σας βαλω ρούμι». Όταν καθομαι σε μπαρ το έχω συνηθισμένο να με κερνάνε μερικά καλά (με την εννοια οτι σέβονται τον πελατη και θέλουν να ξανάρθει) μαγαζιά. Θα βγάλουν συνήθως σφηνάκι ή καμια φορά θα ξαναγεμίζουν το ποτήρι σου το ποτό που πίνεις. Αυτό που δεν έχω συνηθισμένο είναι εν αμφιβολία, να σε κερνούν το ακριβότερο ποτό τους! «Αίγλη» Κορυδαλλού. Μαγαζάρα!